Siedem lat po jego triumfalnym zwycięstwie nad Marine Le Pen i skrajnie prawicowym Front National Emmanuel Macron stoi przed nową rzeczywistością polityczną. Prezydent, który objął urząd w 2017 roku z wielkimi oczekiwaniami, świętowany jako "zbawca" Francji przed prawicowym zagrożeniem, teraz zmierza się z odzyskującą siły Le Pen i jej przemianowaną partią Rassemblement National. Optymizm, który towarzyszył wschodowi Makrona, dawno już przeminął.
Macrons ambitioniertes Projekt zur Revitalisierung der französischen Wirtschaft und Stärkung der internationalen Stellung stößt auf zunehmenden Widerstand. Der Präsident und sein Team, oft als "Mormonen" bezeichnet, versuchten eine Politik jenseits der traditionellen Links-Rechts-Spaltung zu etablieren. Doch trotz erster Erfolge, wie der Senkung der Arbeitslosigkeit und der Anziehung internationaler Investitionen, wächst die Unterstützung für extreme Parteien wie den RN und die linke La France Insoumise (LFI).
---
Ambitny projekt Macron polegający na rewitalizacji francuskiej gospodarki i wzmocnieniu pozycji międzynarodowej napotyka na rosnący opór. Prezydent i jego zespół, często nazywani „Mormonami”, starali się ustanowić politykę wykraczającą poza tradycyjny podział na lewicę i prawicę. Mimo początkowych sukcesów, takich jak obniżenie bezrobocia i przyciągnięcie międzynarodowych inwestycji, rośnie poparcie dla skrajnych partii jak RN i lewicowa La France Insoumise (LFI).
Polityka reform dążona przez Macrona, w tym reforma prawa pracy i zniesienie podatku majątkowego, spotkała się z silnym oporem. Ruch „żółtych kamizelek” i pandemia Covid-19 doprowadziły do niepokojów społecznych i poczucia upadku. Ponadto, zabójstwo nauczyciela Samuela Paty'ego przez radykalnego islamistę zaostrzyło kurs Macrona w polityce bezpieczeństwa.
Niedawne rozwiązanie parlamentu i zapowiedź przedterminowych wyborów zaskoczyły wielu i zostały przedstawione jako próba wyjaśnienia i przeorientowania. Jednak nawet zwolennicy Macrona wątpią w skuteczność tych działań. Sondaże sugerują możliwy impas, co mogłoby prowadzić do zablokowanego rządu, a nawet kryzysu instytucjonalnego.
Macrons niegdyś promienista figura coraz częściej znika z materiałów kampanii wyborczych, a jego polityczne sojusze się kruszą. Krytycy tacy jak Serge July i Raphael Glucksmann ogłaszają koniec "macronizmu". Możliwy udział RN w rządzie zmusiłby Macrona do niewygodnego podziału władzy, co mogłoby znacznie ograniczyć jego zdolność do działania politycznego.
Niektórzy obrońcy Macrona podkreślają jednak jego sukcesy w polityce unijnej i reformach gospodarczych. Jednakże utrzymujące się kryzysy i sposób jego rządzenia, który często jest krytykowany jako "hiper-prezydencki", pozostawiły głębokie ślady.
Nadchodzące wybory zdecydują, czy Macron będzie mógł kontynuować swoją wizję, czy Francja doświadczy drastycznej zmiany politycznej.
