Plany podatkowe Partii Pracy: ryzyko dla brytyjskiej gospodarki?

Rachel Reeves, brytyjska minister finansów, stoi przed wyzwaniem realizacji swoich ambitnych planów podatkowych, które mogą stać się potencjalnym zagrożeniem dla gospodarki. Jej strategia, polegająca na generowaniu dodatkowych środków poprzez podwyżki podatków dla superbogatych i w prywatnym kapitale udziałowym na finansowanie opieki zdrowotnej, spotyka się ze sceptycyzmem. Przed wyborami Partia Pracy ogłosiła, że „najszersze ramiona” powinny ponosić największy ciężar, lecz rzeczywistość pokazuje, że te ramiona są już mocno obciążone. Brytyjski urząd skarbowy wskazuje na rosnące obciążenie dla dobrze zarabiających Brytyjczyków, którzy obecnie płacą więcej podatków od każdego dodatkowo zarobionego funta niż w jakimkolwiek innym kraju G7. Marginalna stawka podatkowa wynosząca 66% dla wysoko zarabiających pracowników jest najwyższa w porównaniu z Francją mającą 60% i USA z 33%. Tak wysokie stawki mogą znacznie zmniejszyć gotowość do nadgodzin i postępów w karierze, ostrzega Office for Budget Responsibility (OBR). Zależność Zjednoczonego Królestwa od wysokich dochodów w finansowaniu usług publicznych jest wyraźna. Najwyżej 1% podatników stanowi ponad jedną czwartą całości dochodów z podatku dochodowego. Tymczasem udział, jaki wnoszą najniżej zarabiający 50%, zmniejszył się od lat 70. prawie o połowę. Carl Emmerson z Institute for Fiscal Studies podkreśla, że wyższe dochody były faktycznie odciążone podatkowo w ostatnich dekadach, ale rosnące obciążenie najlepszych zarobków jest dalej napędzane. Ten rozwój dotyczy teraz nie tylko superbogatych, ale także klasy średniej, która coraz częściej wchodzi w wyższe progi podatkowe. Działania fiskalne, takie jak zamrożenie kwot wolnych od podatku, powodują, że więcej osób wpada w wyższe stawki podatkowe. Dodatkowo, Reeves planuje skierować podatek od zysków kapitałowych jako cel, co już budzi obawy o potencjalne negatywne skutki dla inwestycji i wzrostu gospodarczego. Pozostaje pytanie, czy Reeves zdoła spełnić swoje obietnice, nie sięgając przy tym masowo po podwyżki podatków dla „pracujących ludzi”. Rosnący jest nacisk na znalezienie innowacyjnych rozwiązań w polityce podatkowej, podczas gdy propozycje byłych doradców politycznych są coraz częściej postrzegane jako wątpliwe.