Tussen subsidie en hervorming: De lange weg naar de redding van de Britse bussen

De recentste begroting van de Britse regering heeft debatten ontketend over de toekomst van het openbaar vervoer in Engeland. In het bijzonder stuit de voorgestelde verhoging van de gesubsidieerde maximale tarieven voor busritten van momenteel twee pond naar drie pond op gemengde reacties. Hoewel de maatregel het aantrekkelijke vooruitzicht biedt van kosteneffectieve ondersteuning om de kosten van levensonderhoud te verlichten, blijft zij moeilijk te beoordelen zonder uitgebreidere hervormingen. De regulering van de busdiensten buiten Londen staat sinds de deregulering door de Transport Act van 1985 centraal in de discussie. Velen beweren dat de kwaliteit van de busdiensten in steden als Manchester en Nottingham sindsdien heeft geleden. Historisch gezien was er echter ook vóór de hervormingen van de jaren 1980 al sprake van een constante daling van het aantal passagiers. Om de aantrekkelijkheid en betrouwbaarheid van de busdiensten te verbeteren, schetst de Labour-partij een terugkeer van besluitvormingsbevoegdheden naar lokale autoriteiten, vergelijkbaar met het Londense model. Dit zou kunnen helpen om de busdiensten efficiënter te maken, maar de gelijktijdige bezuinigingen op het budget van het ministerie van Transport werpen een schaduw over de vooruitzichten. Zonder nieuwe financiële middelen of een sterkere fiscale decentralisatie blijft de uitvoering van deze visie onzeker.