Intel: Een nieuwe stap in de complexe ommekeer

Intel, dat al jaren worstelt met zijn heroplevingsstrategie, heeft deze week een beslissende stap genomen om een van de meest complexe wendingen in de geschiedenis van de technologiesector te beheersen. Het cruciale punt in Intel's strategie ligt in de beslissing van CEO Pat Gelsinger om het ontwerp en de productie van chips onder één dak te houden in plaats van ze op te splitsen in afzonderlijke bedrijven. Het probleem: Intel produceert niet genoeg eigen PC- en serverchips om de gigantische productiefaciliteiten, de zogenaamde "fabs", volledig te benutten. Deze faciliteiten zijn noodzakelijk om weer aan de top te komen in de concurrentie voor geavanceerde chipproductie. Daarom moet Intel andere bedrijven, waaronder ook concurrenten, overtuigen om hun chips eveneens in deze faciliteiten te laten produceren. Een voordeel voor Intel in deze situatie is het geopolitieke risico in Taiwan, waar de toonaangevende chipfabrikant TSMC is gevestigd. Dit zou andere bedrijven ertoe kunnen aanzetten om Intel als alternatieve bron voor chipproductie te beschouwen. Het zou echter een uitdaging zijn om TSMC te evenaren – zelfs voor het best gefinancierde en meest gespecialiseerde productiebedrijf, laat staan voor een bedrijf als Intel, dat midden in een cruciaal herstructureringsproces zit. Als Gelsinger erin slaagt het Foundry-bedrijf te benutten om Intel's geïntegreerde bedrijfsmodel te herstellen, zou dit bij de concurrenten die klanten zijn geworden, ongewenste verlangens kunnen oproepen. Om aan te tonen dat het bedrijf voldoende nadruk legt op productie, heeft Intel de financiën van zijn productiedivisie al opgesplitst. Deze week ging Gelsinger nog een stap verder en kondigde aan dat deze divisie zou worden geformaliseerd als een zelfstandige juridische dochteronderneming met een onafhankelijk bestuur. Deze ingrijpende herstructurering moet de bedrijfsstructuur duidelijker maken en zou het in een later stadium eenvoudiger kunnen maken om het bedrijf op te splitsen. Sommigen zouden dit kunnen zien als een poging om investeerders ertoe te brengen het productiebedrijf als een zelfstandig bedrijf te waarderen en zo de totale waarde van Intel te verhogen. De reactie op Wall Street bleef echter terughoudend. Toch zou deze stap operationele voordelen kunnen hebben. Een aparte governance-structuur zou Intel's concurrenten meer vertrouwen kunnen geven om hun ontwerpen voor productie vrij te geven, zonder dat ze bang hoeven te zijn dat hun intellectuele eigendomsrechten in gevaar komen, zegt Daniel Newman, CEO van het Amerikaanse chipanalysebedrijf The Futurum Group. Bovendien zou een formele interne scheiding de financiering kunnen vergemakkelijken. Grote Foundry-klanten zouden potentiële investeerders kunnen zijn die willen investeren in Intel's kapitaalbehoefte, zonder direct in het hele bedrijf te investeren. Maar een herstructurering alleen is niet voldoende. Intel moet ook daadwerkelijk vooruitgang boeken op het gebied van productie en betere chipontwerpen ontwikkelen. Ooit was de nauwe verwevenheid tussen productie en ontwerp Intel's kracht. Vandaag de dag lijken beide bedrijfsonderdelen veeleer op vechters die elkaar boven water moeten houden. Onder Gelsinger heeft Intel veel achterstanden op het gebied van procestechnologie ingelopen. Zonder deze vooruitgang zou een heropleving ondenkbaar zijn geweest. Wat echter nog ontbreekt, is het bewijs dat deze processen succesvol kunnen worden omgezet in superieure producten en voldoende Foundry-klanten kunnen aantrekken. De komende maanden zullen cruciaal zijn. Een nieuwe serverchip, met de codenaam Granite Rapids, zal aantonen of Intel kan concurreren met rivaal AMD. Op het gebied van PC-chips zal de nieuwe Lunar Lake-chip een sleutelrol spelen, terwijl Intel probeert marktaandeel te behouden tegen Qualcomm, hoewel een belangrijk deel van deze chip is uitbesteed aan TSMC, wat de winstmarges drukt. Punctuele productlanceringen en positieve recensies zouden het vertrouwen op Wall Street kunnen beginnen te herstellen. Maar er liggen nog twee harde jaren voor Intel, voordat de marges weer serieuze verbeteringen laten zien, zelfs in het meest optimistische scenario.