Intel devasa bir görevle karşı karşıya: Çip endüstrisindeki yılların zayıflığından sonra tekrar en üst düzeye çıkma girişimi. Buradaki en büyük engel, çip tasarımı ve üretiminin tek çatı altında karmaşık entegrasyonudur – CEO Pat Gelsinger'in bilinçli olarak aldığı bir karar, ancak bu karar paradoksal zorluklar getiriyor.

Intel, devasa üretim tesislerinin kapasitesini tam olarak kullanmak için yeterli sayıda kendi PC ve sunucu çipini üretmiyor. Yarı iletken üretiminde tekrar zirveye çıkmak için şirket, rakiplerin de dahil olduğu diğer firmaları, çiplerini Intel fabrikalarında üretmeye ikna etmek zorunda. Bu şekilde Intel, "Dökümhane" olarak da bilinen siparişe dayalı üretim alanına girmiş olacak.

Bu girişimdeki koz, dünya lideri chip-dökümhanesi TSMC'nin anavatanı olan Tayvan'daki jeopolitik belirsizlik olabilir. Bu yüzden birçok şirket, Intel'i alternatif bir üretim kaynağı olarak düşünebilir. Ancak en iyi ve uzmanlaşmış bağımsız dökümhaneler için bile TSMC ile rekabet etmek zordur. Aynı zamanda varoluşsal bir dönüşüm geçiren Intel için bu daha da büyük bir zorluktur. Gelsinger'ın Intel'i entegre bir şirket olarak yeniden zirveye çıkarması durumunda bile, müşteriye dönüşen rakipleri bunu isteksizce görecektir.

Üretime odaklanmayı artırmak için Gelsinger, bu hafta Intel'in üretim bölümünü bağımsız bir yönetim kuruluna sahip ayrı bir yasal birime ayıracağını duyurdu. Bu, gelecekte şirketin olası bir ayrılmasına zemin hazırlayabilir.

Bazıları bu adımı, yatırımcıları Intel'in parçalarının toplamından daha yüksek bir değerlendirmeye yönlendirme girişimi olarak yorumlayabilir. Ancak Wall Street şimdiye kadar şüpheci kaldı. Yine de bu adım operasyonel avantajlar sağlayabilir. The Futurum Group analisti Daniel Newman'a göre, bağımsız bir yapı, rakipleri Intel'in çip tasarımı bölümüne entelektüel mülkiyet haklarının geçeceğinden korkmalarını engelleyebilir.

Bu tür bir adım ayrıca finansmanı kolaylaştırabilir. Büyük Foundry müşterileri, tüm Intel şirketi yerine bağımsız bir üretim bölümüne yatırım yapmaya daha istekli olabilirler. Üretim birimi üzerindeki kontrolün gevşetilmesi bunu daha da çekici hale getirebilir.

Ancak tek başına bir yeniden yapılanma yeterli değil. Intel, hem üretimde hem de çip tasarımında sonuçlar vermeli. Bir zamanlar üretim ve tasarımın sıkı entegrasyonu Intel’in en büyük gücüydü, ancak bugün her iki iş birimi de batmamak için birbirlerine destek olan iki boğulma tehlikesiyle karşı karşıya gibi görünüyor.

Gelsinger yönetiminde Intel, üretim teknolojisinde zaten önemli bir ilerleme kaydetti, ancak nihai kanıt hala bekleniyor: Intel bu teknolojileri üstün ürünler üretmek ve yeterli sayıda dökümhane müşterisi kazanmak için kullanabilir mi? Önümüzdeki aylar belirleyici olacak. Yeni sunucu çipi Granite Rapids, Intel'in nihayet rakibi AMD ile rekabet edip edemeyeceğini gösterecek ve PC çipi Lunar Lake, Intel'in pazar paylarını Qualcomm'a karşı savunup savunamayacağını belirleyecek – bu çipin bazı bölümlerinin TSMC tarafından üretilmesi, marjları azaltsa da.

Önümüzdeki iki yıl zorlayıcı olmaya devam edecek, çünkü Intel kârlılığını artırmaya çalışırken rakipleri de ivme kazanmaya devam ediyor.