Deutschland steht vor einer richtungsweisenden Wahl – eine, die die Zukunft der größten Volkswirtschaft Europas entscheiden könnte. Am 23. Februar 2025 ziehen die Wähler:innen zur Urne, nachdem die Ampelkoalition unter Olaf Scholz spektakulär zerbrochen ist. Der Druck? Enorm. Die Rezession klopft an die Tür, die Folgen des Ukraine-Kriegs lasten schwer, und ein Terroranschlag auf einen Magdeburger Weihnachtsmarkt hat das Land erschüttert. Gleichzeitig droht Russland, die rechtspopulistische AfD zu stärken, während Sahra Wagenknechts neue Linkspartei zusätzlichen Zündstoff liefert.

Die Volksparteien znajdują się pod presją działania. Jednak ich plany na przyszłość nie mogłyby się bardziej różnić.

Obniżki podatków czy redystrybucja społeczna? Pojedynek podatkowy

Friedrich Merz, szef CDU i faworyt w sondażach, stawia w pełni na wzrost gospodarczy. Jego plan? Ograniczyć podatki od przedsiębiorstw do 25%, zlikwidować dopłatę solidarnościową i obniżyć podatki dochodowe. Ma to być finansowane za pomocą twardych reform w systemie socjalnym.

Scholz natomiast pozostaje wierny tradycji SPD: podwyżki podatków dla bogatych, obniżenie podatku VAT na żywność i wyższa płaca minimalna w wysokości 15 euro. Zieloni się zgadzają – chcą wprowadzić podatek majątkowy dla miliarderów, aby finansować ochronę klimatu w sposób społecznie zrównoważony.

Wer gewinnt diesen Steuer-Wettlauf? Entscheidend wird sein, welche Partei die Bevölkerung davon überzeugen kann, dass ihre Vision am besten geeignet ist, die deutsche Wirtschaft wiederzubeleben.

„Schuldenbremse“: Święta krowa czy potrzeba reform?

Reguła ograniczenia zadłużenia to więcej niż tylko mechanizm budżetowy – to symbol dyscypliny finansowej Niemiec. Jednak w 2023 roku stała się gwoździem do trumny koalicji świateł drogowych. Podczas gdy FDP nalegała na ścisłe przestrzeganie, SPD i Zieloni naciskali na reformy, aby sfinansować pilnie potrzebne inwestycje w obronę i infrastrukturę.

CDU trzyma się hamulca zadłużenia i planuje masowe cięcia w sektorze społecznym i migracyjnym, aby odciążyć budżet. SPD i Zieloni natomiast chcą złagodzić ustawę – jednak są uzależnieni od większości dwóch trzecich w Bundestagu. W przypadku kompromisu hamulec zadłużenia mógłby ponownie stać się punktem zapalnym w negocjacjach koalicyjnych.

Walka o przemysł: Kto obniży ceny prądu?

Energia jest eliksirem życia niemieckiego przemysłu, a partie o tym wiedzą. CDU flirtuje z powrotem do energii jądrowej i chce złagodzić zielone regulacje, aby odciążyć przedsiębiorstwa. SPD stawia na fundusz infrastrukturalny w wysokości 100 miliardów euro i zachęty podatkowe dla inwestycji. Zieloni napędzają rozwój odnawialnych źródeł energii i widzą w tym klucz do konkurencyjności.

Der Druck ist immens: Mit den höchsten Energiepreisen in Europa und einer sinkenden Industrieproduktion steht die Glaubwürdigkeit Deutschlands als Industrienation auf dem Spiel.

Migracja: „Prawo i porządek” vs. humanitarny pragmatyzm

CDU bezpośrednio atakuje sukces AfD i chce, aby wnioski azylowe były rozpatrywane w krajach trzecich. Jej twardogłowy Jens Spahn zaproponował nawet płacenie syryjskim uchodźcom za powrót.

SPD chce szybciej deportować przestępczych migrantów, ale odrzuca rozwiązania w krajach trzecich. Podobnie zieloni, którzy koncentrują się na integracji i zrównoważonej polityce migracyjnej.

Hier zeigt sich, wie stark der Druck von rechts das politische Spektrum beeinflusst hat. Migracja pozostanie jednym z najbardziej emocjonalnych punktów kampanii wyborczej.

Obrona i Ukraina: Jedność w kryzysie

CDU, SPD i Zieloni rzadko byli tak zgodni jak w polityce obronnej. Wszystkie partie wspierają Ukrainę nowoczesną bronią i zgodziły się na cel NATO w wysokości 2% PKB. Friedrich Merz chce dalej izolować Rosję przez sankcje, podczas gdy Olaf Scholz szuka drogi dyplomatycznej.

Scholz' zurückhaltender Stil spaltet die Wähler. Während er sich als Brückenbauer präsentiert, mówią jego konkurenci o zbyt dużej ostrożności. Jednak w obliczu sytuacji geopolitycznej pozostaje to kwestia drażliwa dla wszystkich partii.

Co jest stawką

Wybory 2025 będą czymś więcej niż tylko głosowaniem – będą odpowiedzią na kryzysy ostatnich lat. CDU, SPD i Zieloni prezentują radykalnie odmienne drogi, jednak żadna partia nie będzie mogła rządzić samodzielnie. To sprawia, że walka o kompromisy po wyborach staje się tym bardziej interesująca.