Mina Protocol to minimalna „zwarta blockchain”, stworzona w celu zmniejszenia wymagań obliczeniowych, aby aplikacje zdecentralizowane działały bardziej efektywnie. Mina została opisana jako najlżejsza blockchain na świecie, ponieważ jej rozmiar został zaprojektowany tak, aby pozostać stały mimo wzrostu użytkowania. Ponadto pozostaje zrównoważona pod względem bezpieczeństwa i decentralizacji. Projekt został przemianowany z Coda Protocol na Mina w październiku 2020 roku. Aby dowiedzieć się więcej o tym projekcie, zapoznaj się z naszą szczegółową analizą Mina Protocol. Sieć Mina ma rozmiar zaledwie 22 KB, co jest niewielkie w porównaniu z łańcuchem bloków Bitcoina o rozmiarze 300 GB.

Mina pracuje nad osiągnięciem wydajnego rozproszonego systemu płatności, który umożliwia użytkownikom natywną weryfikację platformy od samego bloku genezy. Jej techniczna dokumentacja nazywa to „zwięzłym blockchainem”. Protokół wykorzystuje Zero-Knowledge Succinct Non-Interactive Arguments of Knowledge (zk-SNARKs), dowód kryptograficzny, który pozwala na uwierzytelnienie informacji bez ujawniania tej informacji. Jednak umożliwienie użytkownikowi śledzenia platformy aż do bloku genezy może być niepraktyczne w dużej sieci. Dlatego Mina stopniowo oblicza SNARKi, które skupiają się tylko na kilku ostatnich blokach — co oznacza, że użytkownicy końcowi sprawdzają dowód skompresowany przez zk-SNARK, zamiast całej historii transakcji bloku. W centrum protokołu Mina znajduje się MINA, jego natywna waluta, która pełni rolę monety użytkowej i środka wymiany.

Mina jest podobny do Bitcoin, z wyjątkiem sposobu obsługi transakcji, ale także wykorzystuje model kont stosowany w Ethereum. Pod tym względem różnica między Bitcoin a Ethereum polega na tym, że stan blockchaina Bitcoin zawiera listę niewydanych monet, podczas gdy stan Ethereum składa się z sald kont. Mina, z kolei, używa dowodzącego (lub snarkera, jeśli wolisz), odpowiednika górnika, aby zapewnić, że każdy blok jest związany ze stanem. Mina stosuje Ouroboros Samasika, rodzaj mechanizmu PoS specjalnie zaprojektowanego dla zwięzłych zdecentralizowanych sieci, ponieważ zapewnia on bootstrapowanie od bloku genesis. Zwięzłe blockchainy zawierają dwie główne funkcje: weryfikację i aktualizację. Weryfikacja dotyczy konsensusu, podsumowania blockchaina i bloków, podczas gdy funkcja aktualizacji wchodzi w interakcję z konsensusem i podsumowaniem łańcucha. Poza powyższymi implementacjami, projekt wykorzystuje równoległe skanowanie stanu w celu optymalizacji prędkości przetwarzania transakcji, co działa poprzez grupowanie nieudowodnionych bloków i przypisywanie procesu do równoległych dowodzących.

Mina koncentruje się na rewolucjonizowaniu obecnego krajobrazu blockchain, gdzie większość platform posiada weryfikatorów, takich jak górnicy/stakerzy, oraz klientów lekkich, którzy działają jako strony trzecie podczas weryfikacji transakcji. Mina przyjmuje inne podejście, angażując wielu uczestników, z których każdy obsługuje określoną funkcję w zdecentralizowanej sieci. Trzy główne role to weryfikatorzy, producenci bloków i snarkerzy. * Weryfikatorzy * Weryfikatorzy współpracują z zk-SNARKS, które zajmują się certyfikacją informacji konsensusu. Każdy użytkownik protokołu Mina jest uważany za weryfikatora, pod warunkiem że jego urządzenie jest w stanie obsłużyć łańcuch o wielkości 22 KB i wytrzymać kilka milisekund czasu przetwarzania.

Producenty bloków przybierają postać stakerów lub górników i zarabiają nagrody blokowe oraz opłaty transakcyjne. Co interesujące, protokół nie obniża motywacji skierowanych do producentów bloków. Ta grupa uczestników pozwala użytkownikom Mina delegować im swoje monety. Oprócz łączenia transakcji w bloki, producenci bloków muszą także SNARK-ować równoważną liczbę wcześniej zatwierdzonych transakcji, ponieważ brak SNARK-owania w trakcie produkcji bloku prowadziłby do niekompletnych bloków i odrzucenia ich ważności przez inne węzły. Jeśli producent bloków chce włączyć 10 transakcji do łańcucha, musi także SNARK-ować transakcje z początku kolejki. Jednakże, mają możliwość wygenerowania SNARK samodzielnie lub skorzystania z tych, które zostały wygenerowane przez specjalną grupę uczestników zwaną snarkerami. ‍## Snarkerzy Snarkerzy, znani również jako proofers, produkują zk-SNARK używane do weryfikacji transakcji. Producenci bloków płacą snarkerom z całkowitych opłat transakcyjnych, które otrzymują za dodawanie nowych bloków. Aby jednak kwalifikować się do otrzymania opłat, muszą składać oferty. Warto zauważyć, że zk-SNARK snarkera musi być użyty w bloku, a producent bloku, który go używa, jest odpowiedzialny za motywowanie snarkera. Tworzy to ekosystem biznesowy, w którym wielu snarkerów może składać oferty powiązane z tą samą transakcją. Natomiast producenci bloków są nastawieni na zysk, więc wybierają ofertę z najniższymi opłatami. W rezultacie snarkerzy są zmotywowani do tworzenia SNARK-ów o niskich kosztach.

Proces rozpoczyna się od zainicjowania transakcji przez użytkownika, po czym transakcja trafia do mempool, czyli puli ważnych, ale niepotwierdzonych transakcji. Następnie przechodzimy do etapu, w którym snarkerzy tworzą dowody, czyli SNARK-i. Kolejnym krokiem jest wybór producenta bloków (BP), który łączy transakcje w blok. Należy zauważyć, że BP przeszukuje mempool w poszukiwaniu transakcji, które mogą zapewnić mu zysk. Później BP wybiera SNARK zgodnie z zasadami mechanizmu konsensusu. Warto wspomnieć, że producent bloków analizuje oferty w celu znalezienia SNARK-a o najniższej cenie. Ponadto, niedawno dodane transakcje mają zaktualizowany arkusz zleceń SNARK-ów. Kolejnym krokiem jest włączenie SNARK-ów do bloku, potem dodanie bloku do łańcucha i zaktualizowanie sieci. Transakcje, które przeszły przez SNARK, są usuwane z łańcucha, aby pomóc w utrzymaniu stałego rozmiaru protokołu. Następnie producent bloków aktualizuje zk-SNARK-i protokołu. Na końcu nowy blok staje się niezmienną częścią łańcucha.