ซีเรียหลังอัสซาด – การเริ่มต้นใหม่ที่มาพร้อมกับความท้าทายเดิม?

การต่อสู้เพื่อโค่นล้มบาชาร์ อัล-อัสซาดอาจสิ้นสุดลงในสัปดาห์นี้ แต่การโจมตีทางอากาศในซีเรียยังคงดำเนินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง มีสามกองทัพต่างชาติที่เข้าถล่มประเทศที่ได้รับการปลดปล่อยหลังจากที่อัสซาดหลบหนี สหรัฐอเมริกามุ่งเป้าไปที่การทำลายซากของรัฐอิสลาม ซึ่งเป็นองค์กรญิฮาดที่ทรงพลังในอดีตและป้องกันไม่ให้เกิดการแพร่กระจายใหม่ ตุรกีส่งกองทัพอากาศเพื่อสนับสนุนกองกำลังพันธมิตรในการต่อสู้กับกองกำลังทหารเคิร์ดที่ถูกกล่าวหาว่าให้การสนับสนุนทางการก่อการร้าย ในเวลาเดียวกัน อิสราเอลโจมตีภัยคุกคามที่เป็นไปได้ ตั้งแต่โรงงานอาวุธเคมีที่ต้องสงสัยไปจนถึงกองทัพเรือซีเรียที่ล้าสมัย การแทรกแซงระหว่างประเทศในสงครามกลางเมืองซีเรียมีความครอบคลุมและซับซ้อนมาก กลุ่มญิฮาดเดินทางมาจากทั่วโลกเพื่อสู้กับระบอบการปกครองแบบฆราวาสของอัสซาด นอกจากนี้เขายังได้รับการสนับสนุนจากอิหร่าน รัสเซีย และฮิซบอลเลาะห์แห่งเลบานอนเพื่อรักษาอำนาจของเขา สหรัฐอเมริกาและตุรกียังมีส่วนร่วมในการต่อสู้กับกลุ่มกบฏบางกลุ่ม ปัจจุบันสหรัฐอเมริกาและรัสเซียยังคงมีฐานทัพในซีเรีย จุดจบที่เป็นไปได้ของพันธมิตรเก่าอาจเปลี่ยนแปลงภูมิรัฐศาสตร์อย่างมาก โดยเฉพาะความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับอิหร่านกำลังถูกตั้งคำถาม ขณะที่การวางแนวนโยบายใหม่เริ่มเป็นรูปเป็นร่าง Ahmad al-Sharaa ผู้นำรัฐบาลใหม่ซึ่งเป็นที่รู้จักในชื่อ Abu Muhammad al-Jolani แสดงความปรารถนาที่จะกันอิหร่านออกจากซีเรีย ซึ่งอาจลดอิทธิพลระดับภูมิภาคของอิหร่านลงไปอีก ความสัมพันธ์ของรัสเซียกับซีเรียก็ถูกทดสอบเช่นกัน หลังจากการล่มสลายของอัสซาด จำเป็นต้องมีการเจรจาข้อตกลงใหม่เกี่ยวกับฐานทัพรัสเซียในซีเรีย การนำที่เคยถูกระบุว่าเป็น "ผู้ก่อการร้าย" ได้รับการยอมรับเป็น "ฝ่ายตรงข้ามติดอาวุธ" แต่ภาพลักษณ์ของมอสโกก็ได้รับความเสียหายไปแล้ว ความมั่นคงในภูมิภาคของซีเรียยังคงไม่แน่นอน ภูมิทัศน์ทางการเมืองของยุโรปได้เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจนไปทางขวาในปี 2011 ผ่านวิกฤตผู้ลี้ภัยชาวซีเรีย ขณะนี้ต้องรอว่าซีเรียจะยังคงเป็นจุดเริ่มต้นของความขัดแย้งและการย้ายถิ่นหรือไม่ นโยบายการส่งตัวกลับประเทศตามที่ประเทศของเยอรมนีและออสเตรียวางแผนไว้ ขึ้นอยู่กับการแนะนำสถาปัตยกรรมความมั่นคงที่ยังต้องหาค้นหา ความขัดแย้งในตะวันออกกลางก็ได้รับแรงผลักดันใหม่ แม้ว่าการล่มสลายของอัสซาดจะจำกัดอำนาจของอิหร่าน แต่อิสราเอลยังคงดำเนินกลยุทธ์การทหารที่เร่งรัดซึ่งมีความเสี่ยงมากกว่าที่จะเป็นโอกาส ไม่ว่าจะนำไปสู่การอยู่ร่วมกันอย่างสันติในภูมิภาคหรือไปสู่ความตึงเครียดใหม่ ๆ ก็ต้องรอดูกันต่อไป