ในช่วงปัจจุบันของการเจรจาควบรวมและเข้าซื้อกิจการ เจ้าหนี้และผู้ถือพันธบัตรมีบทบาทสำคัญ ในขณะที่ผู้ถือหุ้นถูกกันออกไปมากขึ้น ซึ่งเห็นได้ชัดจากการรวมตัวของบริษัทโทรทัศน์ผ่านดาวเทียมของสหรัฐ Dish Network และ DirecTV ตลอดจนการเข้าซื้อกิจการที่เป็นไปได้ของ Frontier Airlines และ Spirit Airlines

โบอิ้งไม่เกี่ยวข้องในบริบทนี้ แต่หมายถึงบริษัทเช่น Dish Network, DirecTV และ Spirit Airlines ที่ประสบปัญหาทางการเงิน หลายบริษัทไม่สามารถรีไฟแนนซ์หนี้สินที่เคยกู้ยืมในสภาวะอัตราดอกเบี้ยต่ำได้ ส่งผลให้มูลค่าหุ้นของพวกเขาลดลงอย่างมาก อย่างไรก็ตาม รูปแบบธุรกิจของพวกเขายังคงน่าสนใจสำหรับคู่แข่ง หากสามารถบรรลุราคาที่เหมาะสม

ในการเข้าซื้อกิจการเหล่านี้ ผู้ซื้อที่มีศักยภาพมักจะต้องเจรจาโดยตรงกับเจ้าหนี้และผู้ถือพันธบัตร แทนที่จะเป็นผู้ถือหุ้น ซึ่งเป็นความท้าทายสำคัญ เนื่องจากเจ้าหนี้ต้องการได้รับเงินคืนเต็มจำนวน ตัวอย่างนี้คือการควบรวมระหว่าง Dish Network และ DirecTV ซึ่ง DirecTV ขอให้เจ้าหนี้ยอมรับการลดหนี้ 1.6 พันล้านดอลลาร์เพื่อปรับปรุงมูลค่ายุติธรรมของ Dish และลดหนี้ของบริษัทใหม่ที่รวมกัน อย่างไรก็ตาม ข้อเรียกร้องเหล่านี้ถูกต่อสู้โดยเจ้าหนี้ ทำให้การเจรจาเป็นไปด้วยความยากลำบาก

อีกตัวอย่างหนึ่งคือการเข้าซื้อกิจการ Spirit Airlines โดย Frontier Airlines ซึ่งอาจเกิดขึ้นได้ Spirit มีมูลค่าตลาดเพียง 300 ล้านดอลลาร์ ในขณะที่พันธะสัญญาด้านการเช่าและหนี้สินทั้งหมดเกินกว่า 7 พันล้านดอลลาร์ การเข้าซื้อกิจการตามปกติจะทำให้ Frontier ต้องชำระหนี้ทั้งหมด ซึ่งไม่สมเหตุสมผลเนื่องจากราคาพันธบัตรลดลงอย่างมากในปัจจุบัน แทนที่อาจมีการเข้าซื้อกิจการผ่านกระบวนการเจรจาในกระบวนการล้มละลาย โดยที่ Frontier พยายามบังคับให้เจ้าหนี้รับความสูญเสียเพื่อให้เกิดการเข้าซื้อกิจการในราคาที่ถูกลง

พลวัตนี้แสดงให้เห็นว่าในช่วงวิกฤต อำนาจการเจรจาต่อรองของเจ้าหนี้ต่อผู้ถือหุ้นเพิ่มขึ้นอย่างมาก ในขณะที่ผู้ถือหุ้นมีความสำคัญเป็นหลักในบริษัทที่มีความมั่นคงทางการเงิน ผู้ซื้อในบริษัทที่ประสบปัญหาทางการเงินต้องเจรจาเชิงกลยุทธ์กับเจ้าหนี้เพื่อให้ได้เงื่อนไขที่น่าสนใจ ซึ่งมักนำไปสู่การลดราคาอย่างมากที่เป็นภาระหนักต่อผู้ถือหุ้น

ผู้เชี่ยวชาญเตือนว่าพัฒนาการนี้อาจเปลี่ยนแปลงภูมิทัศน์ M&A อย่างยั่งยืน

กรณีล่าสุดของ Dish Network, DirecTV และ Spirit Airlines แสดงให้เห็นว่าโมเดลการควบรวมกิจการแบบดั้งเดิมกำลังถูกแทนที่ด้วยความจำเป็นในการจัดการกับเจ้าหนี้มากขึ้น ซึ่งไม่เพียงแต่เป็นความท้าทายทางการเงิน แต่ยังเป็นความท้าทายเชิงกลยุทธ์ที่เปลี่ยนแปลงวิธีการดำเนินการควบรวมกิจการโดยพื้นฐาน