Zarządzanie długiem USA: aktywizm czy inteligentne dostosowanie rynkowe?

Dyskusja na temat polityki zadłużeniowej rządu USA nabiera ostrości. Już w czerwcu republikańscy senatorowie wyrazili minister finansów Janet Yellen obawy, że skupienie się na krótkoterminowych długach, takich jak bony skarbowe (T-Bills), może "podbić" gospodarkę. Eksperci z JPMorgan, Barclays i Apollo obawiają się powtórki kryzysu repo z 2019 roku, spowodowanego silną zależnością od T-Bills w finansowaniu deficytu. Teraz Stephen Miran, były urzędnik finansowy pod administracją Trumpa, oraz ekonomista Nouriel Roubini wypowiadają się w nowym raporcie. Twierdzą, że silne skłonności rządu USA do krótkoterminowych długów są równoznaczne z "ukrytą luzowaniem ilościowym" i zakłócają zdolności Rezerwy Federalnej do zwalczania inflacji. Termin „aktywne bony skarbowe” (ATI) został stworzony przez Mirana i Roubiniego, aby opisać dynamiczne zarządzanie warunkami finansowymi przez Departament Skarbu, co uzurpuje zasadnicze funkcje Rezerwy Federalnej. Ta metoda okazała się w minionym roku kluczowym czynnikiem rynkowym i może odegrać znaczącą rolę w nadchodzących latach. Rozszerzenie deficytu budżetowego, które zaczęło się za prezydentury Trumpa i wzrosło wskutek działań na rzecz walki z pandemią COVID-19 oraz pomocy dla Ukrainy i Izraela, skłoniło Departament Skarbu do coraz większego wykorzystywania krótkoterminowych długów. Raport Biura Budżetowego Kongresu (CBO) przewiduje deficyt w wysokości 1,9 biliona USD w tym roku, co może prowadzić do dalszych emisji długu w niedalekiej przyszłości. Ajay Rajadhyaksha, szef działu badań w Barclays, trafnie to podsumowuje: "Wydajemy pieniądze jak marynarz na lądzie." Wysoki popyt na bezpieczne i płynne bony skarbowe spowodował jednak, że rynki poradziły sobie dobrze z tą ekspansją. W sierpniu ubiegłego roku rząd USA ogłosił znaczną zwiększenie aukcji długoterminowych obligacji, co spowodowało wzrost rentowności. Później większy nacisk położono na krótkoterminowe obligacje, co okazało się skutecznym posunięciem. Wzrost udziału bonów skarbowych w całkowitym zadłużeniu do około 22 procent jednak wywołuje debaty. Treasury Borrowing Advisory Committee (TBAC) dotąd zalecało zakres 15-20 procent. Według Mirana i Roubiniego, ta „aktywna” polityka zadłużeniowa może utrudniać program antyinflacyjny Rezerwy Federalnej, ponieważ obniża rentowność 10-letnich obligacji skarbowych o 0,25 punktu procentowego, co równa się obniżce stóp procentowych o cały punkt procentowy. Pozostaje teraz czekać na dalszą strategię Departamentu Skarbu w najbliższym komunikacie dotyczącym kwartalnej polityki zadłużenia. Eksperci oczekują, że wysoki popyt na bony skarbowe utrzyma się i nie dojdzie do natychmiastowych napięć na rynkach finansowych. Ogólnie rzecz biorąc, okazuje się, że polityka zadłużeniowa USA może być skuteczna przy strategicznym dostosowaniu do możliwości rynkowych. Perspektywy długoterminowe i szczegółowe dyskusje z TBAC oraz uczestnikami rynku pozostają jednak kluczowe dla zapewnienia stabilności fiskalnej.