Kandydaci pod podejrzeniem: Zakłady wewnętrzne wstrząsają brytyjską polityką

W ciągu ostatnich dwóch tygodni zaufanie brytyjskich wyborców do integralności wyborów zostało znacznie osłabione. W kilku okręgach wyborczych kandydaci zostali faktycznie wykluczeni z wyścigu z powodu dochodzeń w sprawie tego, czy obstawiali wyniki wyborów na podstawie wiedzy poufnej lub zawierali „hedging” zakłady na przeciwnych kandydatów. Sprawa została eskalowana do Metropolitan Police. Ta sytuacja rodzi zasadnicze pytania, zwłaszcza w kontekście proaktywnej regulacji rynku zakładów w porównaniu do rynków finansowych. Podczas gdy zgłoszone do FCA (Financial Conduct Authority) transakcje z użyciem informacji poufnych często dotyczą wysokich kwot, kwoty będące przedmiotem dochodzeń tutaj wydają się być raczej trywialne. Zgłoszenie transakcji na 100 funtów przy użyciu informacji poufnych prawdopodobnie nie wzbudziłoby natychmiastowej uwagi FCA, jednak w obszarze zakładów obowiązują surowsze standardy. Ta rozbieżność zastanawia: dlaczego „insider betting” w ogóle miałoby być przestępstwem? W końcu prawo do wysłania kogoś do więzienia za to, że jest lepiej poinformowany, jest przywilejem. Historycznie rzecz biorąc, handel poufnymi informacjami w wielu krajach był do niedawna legalny. W Wielkiej Brytanii stał się ścigany karnie dopiero w 1980 roku, a w Nowej Zelandii w 2008 roku. W mojej książce o oszustwach, „Lying for Money”, argumentowałem, że handel poufnymi informacjami jest „przestępstwem rynkowym” – zasadą opartą na konwencji w określonej branży, która z powodu swojej wielkości rynkowej znalazła swoje miejsce w kodeksach prawnych. W przeciwieństwie do tego w wielu branżach informacja jest wykorzystywana jako przewaga, bez uznania tego za nieuczciwe. Prawa dotyczące handlu poufnymi informacjami mają na celu ochronę przeciętnego drobnego inwestora. Jednak na rynkach zakładów wydaje się, że zasada ta staje na głowie: osoby dobrze poinformowane, które mogą potencjalnie wygrać zakład, są powstrzymywane przed tym. Dzieje się to na rynku, na którym operatorzy zakładów mają potężne narzędzia do kontrolowania biznesu, takie jak zamykanie kont na własnych warunkach. Historycznie brytyjskie państwo, na mocy Ustawy o hazardzie z 1845 roku, przyjęło bardzo surowe podejście „kupujący odpowiedzialny” w kwestii hazardu. Długi hazardowe były niewykonalne, a państwo chroniło tylko przed oszustwem. Obecny status „insider betting” jest również niejasny, bez konkretnego prawa i oparty na stanowisku Komisji ds. Hazardu z 2018 roku, które jest trudne do znalezienia. Nie jest jasne, jak zakończyłby się proces sądowy. Czy zwykli ludzie uznaliby za nieuczciwe, gdyby uczestnik reality show wzbogacił się kosztem bukmachera, który nie oferuje nadawcy innej korzyści? A w kontekście politycznym, czy ogólna kampania wyborcza jest naprawdę najlepszym momentem, aby testować moralne osądy opinii publicznej? Te pytania powinny były zostać zadane dawno przed wejściem Komisji ds. Hazardu do obszaru polityki wyborczej. Jednak wydaje się, że tak się nie stało. Udane wprowadzenie zakazu handlu poufnymi informacjami na rynkach finansowych przesłoniło fakt, że nie jest to uniwersalna zasada prawna. „Caveat emptor” powinno być punktem wyjścia dla wszystkich rynków, a prawo karne powinno być stosowane tylko wtedy, gdy leży to w przytłaczającym interesie publicznym.