Παγκόσμιες προκλήσεις στη Μέση Ανατολή: Η πολιτική των ΗΠΑ μεταξύ υποστήριξης και προσοχής

Για δεκαετίες, οι πρόεδροι των ΗΠΑ ονειρεύονται να φέρουν ειρήνη στη Μέση Ανατολή. Ενώ ο Τζίμι Κάρτερ το 1978 διευκόλυνε τη Συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου, ο Μπιλ Κλίντον οργάνωσε τις Συμφωνίες του Όσλο με τους Παλαιστίνιους το 1993 και μια ειρηνευτική συμφωνία με την Ιορδανία το επόμενο έτος. Αντίθετα, ο Ντόναλντ Τραμπ έκλεισε το 2020 τις Συμφωνίες του Αβραάμ με το Μπαχρέιν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μαρόκο. Ο επόμενος πρόεδρος θα αντιμετωπίσει αναμφίβολα τις εντάσεις μεταξύ του Ισραήλ και του 'Άξονα Αντίστασης' του Ιράν. Το ζήτημα του πώς μπορεί να αποτραπεί μια περιφερειακή κλιμάκωση και να αποφευχθεί μια νέα εμπλοκή σε έναν ατελείωτο πόλεμο παραμένει ουσιαστικό. Η Κάμαλα Χάρις αναμένεται να διατηρήσει την πολιτική που ξεκίνησε ο Τζο Μπάιντεν, υποστηρίζοντας το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, προσπαθώντας να περιορίσει τις πιο επικίνδυνες ενέργειές του, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί ζωντανή την ιδέα ενός παλαιστινιακού κράτους. Σε αντίθεση, ο Ντόναλντ Τραμπ υποστηρίζει να δοθεί στο Ισραήλ ελεύθερο χέρι. Παρά τις συνεχείς αμερικανικές διαβεβαιώσεις ότι δεν θα αφήσουν το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, κανένας από τους προέδρους δεν έχει μέχρι στιγμής βομβαρδίσει τις εγκαταστάσεις του Ιράν ή δώσει στο Ισραήλ τέτοια άδεια. Αυτή η επιφυλακτικότητα αντικατοπτρίζει το σκεπτικό των ενδεχόμενων κόστους μιας κλιμάκωσης, ενώ τα πλεονεκτήματα φαίνονται δύσκολο να εκτιμηθούν. Τόσο η Χάρις όσο και ο Τραμπ δείχνουν ελάχιστη τάση να λάβουν στρατιωτικά μέτρα κατά του Ιράν. Ο Τραμπ αποχώρησε από τη συμφωνία για τα πυρηνικά με το Ιράν, επέβαλε σκληρές κυρώσεις και διέταξε το 2020 τη δολοφονία του Κάσεμ Σολεϊμανί. Ωστόσο, ευελπιστούσε σε μια συμφωνία με το ιρανικό κληρικό καθεστώς και απέφυγε ακόμη και σε κρίσιμες στιγμές να προβεί σε άμεση επίθεση κατά του Ιράν. Ένα ευαίσθητο ζήτημα παραμένει το αν και πώς ένας Αμερικανός πρόεδρος θα μπορούσε να υποστηρίξει μια ισραηλινή επίθεση. Το Ισραήλ πιθανώς θα μπορούσε να προκαλέσει μόνο περιορισμένες ζημιές από μόνο του. Η αμερικανική βοήθεια θα μπορούσε να κυμαίνεται από την παροχή πληροφοριών μέχρι άμεση στρατιωτική υποστήριξη. Ανεξαρτήτως του πώς θα εξελιχθεί η σύγκρουση μέχρι τον Ιανουάριο, ο επόμενος πρόεδρος θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη διχαστική φιγούρα του πρωθυπουργού του Ισραήλ. Ο Τζο Μπάιντεν έχει εκφραστεί επικριτικά για τον Μπενιαμίν Νετανιάχου στο παρελθόν, μια άποψη που φαίνεται να μοιράζεται και η Χάρις. Ο Τραμπ επίσης εξέφρασε κριτική προς τον Νετανιάχου, παρέμεινε όμως πιστός στους Ρεπουμπλικάνους που πιστεύουν ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να κάνει λάθος. Εντός της αμερικανικής πολιτικής, η υποστήριξη προς το Ισραήλ είναι βαθιά εδραιωμένη, ενώ το Ιράν θεωρείται εχθρός. Η Χάρις δήλωσε ότι το Ιράν έχει 'αμερικανικό αίμα στα χέρια του', ενώ ο Μπάιντεν δυσκολεύτηκε να συγκρατήσει τον Νετανιάχου, ειδικά κατά τις διαπραγματεύσεις για εκεχειρία στη Γάζα. Με στρατιωτική βοήθεια και συμβολή στην αντιμετώπιση επιθέσεων με ρουκέτες, η Αμερική υποστηρίζει το Ισραήλ. Μετά την αρχική επιτυχία του Νετανιάχου εναντίον της Χεζμπολάχ, ο ηγέτης της οποίας εξουδετερώθηκε, μιλά περισσότερο για μια ευκαιρία να αλλάξει η πραγματικότητα στον Λίβανο και την περιοχή. Ωστόσο, τα σχέδια για τη βελτίωση των συνθηκών για τους Παλαιστίνιους φαίνεται να είναι σχεδόν ανύπαρκτα. Τόσο η Χάρις όσο και ο Τραμπ αντιμετωπίζουν την πρόκληση της προώθησης της εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ και Σαουδικής Αραβίας, με το κόστος για μια τέτοια ειρήνη να αυξάνεται καθώς συνεχίζεται η σύγκρουση.