Κατά τη διάρκεια των αναταραχών και της αυξανόμενης επιρροής των εγκληματικών συμμοριών, ο προσωρινός πρόεδρος της Αϊτής, Αριέλ Ενρί, έπρεπε να παραδεχτεί την ανικανότητά του και παραιτήθηκε από το αξίωμά του. Η αποχώρηση του Ενρί μπορεί να συνιστά για την κρίσεων ταραγμένη καραϊβική χώρα ένα πρώτο φως ελπίδας, καθώς δεν είχε πραγματική δημοκρατική νομιμοποίηση. Η επόμενη πρόκληση τώρα είναι να διασφαλιστεί μια ειρηνική διαδικασία μετάβασης και να δοθεί στη χώρα και πάλι μέσω δημοκρατικών εκλογών μια νόμιμη ηγεσία. Η ανάγκη είναι σαφής, όμως ο δρόμος προς αυτήν εξαιρετικά πολύπλοκος. Μια δέσμευση των Ηνωμένων Εθνών θα μπορούσε να συμβάλει σε μια λύση, ωστόσο, η εικόνα του ΟΗΕ στην Αϊτή έχει βαριά υποστεί πλήγμα από παρελθοντικές παρατυπίες. Μπλε κράνη, τα οποία είχαν σταλεί αρχικά ως φύλακες της ειρήνης, έφεραν τη χολέρα και ακολούθησε μια προσπάθεια συγκάλυψης του περιστατικού. Αυτή η κρίση εμπιστοσύνης στις διεθνείς αποστολές βοήθειας τώρα θέτει το ερώτημα για το ποιος θα μπορούσε να φέρει την ευθύνη για τη διαδικασία μετάβασης. Η πικρή πραγματικότητα δείχνει ότι οι διεθνείς προσπάθειες βοήθειας και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μετά τον καταστροφικό σεισμό του 2010 δεν κατάφεραν να επιτύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, το οποίο απαιτεί μια κριτική αυτοαξιολόγηση. Πρόκειται τώρα για το να αναγνωριστεί τι χρειάζεται επειγόντως η Αϊτή: βασικές υποδομές όπως σχολεία, δρόμοι, νοσοκομεία καθώς και η εγγύηση ασφάλειας και πολιτικής σταθερότητας. Παράλληλα, πρέπει να αποφευχθούν ο πατερναλισμός και η τάση για κυρίαρχη επιρροή, ώστε να δοθεί στους ανθρώπους της Αϊτής χώρος για αυτοπραγμάτωση.