Όλαφ Σολτς: Έβγαλε την πρίζα. Ο εύθραυστος συνασπισμός που είχε σχηματίσει με το SPD, το FDP και τους Πράσινους, ανήκει πλέον στην ιστορία. Οι προβλέψεις για το κόμμα του; Ζοφερές. Ωστόσο, ακριβώς τώρα, εν μέσω αυτής της πολιτικής καταιγίδας, ο Σολτς βιώνει μία άνοδο δημοτικότητας μέσα στο δικό του κόμμα, την οποία ακόμα και μακροχρόνια μέλη του SPD δυσκολεύονται να εξηγήσουν.

Την περασμένη εβδομάδα, ο Σολτς βρέθηκε στη μέση μιας αίθουσας γεμάτης βουλευτές του SPD, που τον χειροκροτούσαν όρθιοι – μια σκηνή που ο Γενς Σπαν από το CDU χαρακτήρισε απλώς ως «σουρεαλιστική». Ο καγκελάριος, τον οποίο πολλοί είχαν ήδη ξεγράψει, ανακηρύσσεται ξαφνικά ήρωας. «Εδώ είναι ο Όλαφ Σολτς, ένας αποτυχημένος καγκελάριος, η συμμαχία του έχει διαλυθεί και το SPD του βλέπει σε αυτό λόγο για πανηγυρισμούς;» αναρωτιέται ο Σπαν, κουνώντας το κεφάλι και με έναν τόνο ειρωνείας.

Ein symbolischer Schlussstrich unter das Experiment

Με το τέλος του συνασπισμού, ο Σολτς πραγματοποίησε την τελευταία πράξη ενός μακράς διάρκειας δράματος που σιγόβραζε. Οι εντάσεις με τους Ελεύθερους Δημοκράτες και ειδικά με τον Υπουργό Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ ανάγκασαν τη συμμαχία να γονατίσει. Η ρήξη, όπως πιστεύουν πολλοί στο SPD, ήταν από καιρό αναγκαία. Η απόφαση του Σολτς να απολύσει τον Λίντνερ ήταν, για ορισμένους σοσιαλδημοκράτες, μια «απελευθερωτική κίνηση», όπως την περιέγραψε ο Ντιρκ Σμάτζνι, πρόεδρος του τοπικού συνδέσμου του SPD στο Ράινχαουζεν-Μίτε.

«Ήταν σαν μια απελευθερωτική κίνηση - εδώ και καιρό αναμενόμενη,» δήλωσε ο Σμάτσνι. «Περιμέναμε καιρό να δείξει ο Σολτς δύναμη, και τώρα επιτέλους το έκανε.» Ο ίδιος ο Σολτς ανέφερε ότι ο χωρισμός από τον Λίντνερ ήταν αναγκαίος, αφού ο υπουργός Οικονομικών αρνήθηκε την αναστολή του «φρένου χρέους» για την παροχή περισσότερης οικονομικής βοήθειας στην Ουκρανία - ένα θέμα που γίνεται ολοένα και πιο επιτακτικό από την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ.

Die SPD zwischen Stolz und Zweifel

Ενώ πολλοί στο SPD επαινούν τον Σολτς για την απόφασή του, παραμένει μια πολωτική φιγούρα. Η σύνδεσή του με τις αμφιλεγόμενες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας υπό τον Γκέρχαρντ Σρέντερ τον έκανε δυσάρεστο στους εργαζόμενους, και η απώλεια της εκλογής για την προεδρία του SPD το 2019 εγείρει αμφιβολίες για την ικανότητά του να ενώσει το κόμμα. Ωστόσο, ως υποψήφιος καγκελάριος το 2021, πέτυχε το πολιτικό του comeback, οδηγώντας το SPD στην κορυφή μιας ιστορικά μοναδικής τριμερούς συμμαχίας.

Μέσα στο SPD εξακολουθεί να υπάρχει η επιθυμία για αλλαγή.

Macht und Momentum – Scholz setzt auf seine Position

Όμως ο Όλαφ Σολτς, που έχει ήδη κερδίσει την σχεδόν αδύνατη μάχη για την εξουσία, δεν δείχνει κανένα σημάδι ότι θα εγκαταλείψει το πεδίο. «Ο Σολτς έχει το στρατηγικό πλεονέκτημα ότι κρατά τα ηνία στα χέρια του,» αναφέρει ένας ανώνυμος βουλευτής του SPD. «Είναι αυτός που έκανε αυτή την κίνηση. Έχει ανακοινώσει νέες εκλογές – αυτό του δίνει μια ορισμένη δύναμη.»

Ο εκπρόσωπός του, Στέφεν Χέμπεστραϊτ, υπερασπίζεται την έλλειψη εσωκομματικής διαδικασίας επιλογής: «Είναι ο φυσικός υποψήφιος, επειδή είναι καγκελάριος. Και ο χρόνος πιέζει». Πράγματι, απομένουν μόνο λίγοι μήνες μέχρι τις πιθανώς επικείμενες νέες εκλογές, αν ο Σολτς χάσει την εμπιστοσύνη στη Βουλή.

Πολιτικός επιστήμονας Βόλφγκανγκ Σρέντερ από το Πανεπιστήμιο του Κάσελ θεωρεί ότι το SPD βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

CDU sieht sich im Vorteil

Η CDU αντίθετα αντικρίζει με αισιοδοξία τις επικείμενες επαναληπτικές εκλογές. Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης, Friedrich Merz, διαισθάνεται την ευκαιρία του, ενώ το στέλεχος της CDU, Spahn, περιγράφει τον Scholz ως «το πρόσωπο της αποτυχίας» – ένας υποτιθέμενα ιδανικός αντίπαλος για τους Χριστιανοδημοκράτες.