Ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ, μετά από μια αιφνιδιαστική επίθεση των ανταρτών με επικεφαλής την ισλαμιστική ομάδα Hayat Tahrir al-Sham (HTS), εγκατέλειψε την πρωτεύουσα Δαμασκό και δήλωσε την παραίτησή του. Αυτό επιβεβαίωσε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών την Κυριακή. Η θεαματική παράδοση σηματοδοτεί το τέλος μιας 50χρονης δυναστείας Άσαντ και μιας εποχής γεμάτης βία και καταπίεση.
Μέσα σε δώδεκα ημέρες, οι HTS και οι συμμάχοι τους συγκλόνισαν το καθεστώς Άσαντ. Μετά την κατάληψη του Χαλεπίου, οι αντάρτες προχώρησαν προς νότο και κατέλαβαν τη Δαμασκό χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Η Ρωσία, μακροχρόνιος υποστηρικτής του Άσαντ, επιβεβαίωσε ότι ο πρόεδρος έχει εγκαταλείψει τη χώρα. Ο Άσαντ εικάζεται ότι βρίσκεται είτε στη Ρωσία είτε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Σε ομιλία του στη συριακή κρατική τηλεόραση, ο ηγέτης της HTS, Αμπού Μοχάμαντ αλ-Τζολάνι, δήλωσε: «Η πόλη της Δαμασκού είναι ελεύθερη από τον τύραννο Μπασάρ αλ-Άσαντ. Ο λαός της Συρίας νίκησε.» Η είδηση προκάλεσε κύματα ενθουσιασμού στη Δαμασκό, χιλιάδες γιόρτασαν στους δρόμους. «Είναι μια ιστορική στιγμή», είπε ένας κάτοικος.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ χαιρέτισε την εξέλιξη και τόνισε την ανάγκη για μια ειρηνική μεταβίβαση εξουσίας. Ο εκλεγμένος Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έγραψε στο Truth Social: «Ο Άσαντ έφυγε, η Ρωσία δεν ήθελε πλέον να τον προστατεύει.» Ακόμα και το Ισραήλ έκανε λόγο για μια «ιστορική μέρα» και συνέδεσε τα γεγονότα με τις επιτυχίες του κατά του Ιράν και της Χεζμπολάχ.
Ωστόσο, το μέλλον της Συρίας παραμένει αβέβαιο. Η απώλεια εξουσίας του Άσαντ αφήνει μια διχασμένη χώρα, που χαρακτηρίζεται από ανταγωνιστικές φατρίες και διεθνή συμφέροντα. Η Τουρκία και οι ΗΠΑ, που έχουν στρατηγικούς στόχους στην περιοχή, εξέφρασαν ανησυχίες σχετικά με τον έλεγχο των όπλων και των εξτρεμιστικών ομάδων.
Η πτώση του Άσαντ δεν είναι μόνο ένα σημείο καμπής για τη Συρία, αλλά και μια στρατηγική ήττα για το Ιράν και τη Ρωσία. Ενώ το Ιράν βλέπει να απειλείται η «χερσαία γέφυρα» του προς τη Χεζμπολάχ και η πρόσβαση στη Μεσόγειο, η Ρωσία χάνει έναν κεντρικό γεωπολιτικό μοχλό στη Μέση Ανατολή με την πιθανή απόσυρση από τις βάσεις της στην Ταρτούς και τη Χμεϊμίμ.
