Μια εταιρεία που άντεξε τον Ναπολέοντα παραδίδεται στην ηλεκτροκίνηση
Η Gerhardi Kunststofftechnik GmbH ήταν κάτι περισσότερο από μια εταιρεία. Από το 1796 η γερμανική εταιρεία έγραφε ιστορία: Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, παγκόσμιες οικονομικές κρίσεις, δύο παγκόσμιοι πόλεμοι - τίποτα δεν μπορούσε να πλήξει την παραδοσιακή επιχείρηση. Όμως τώρα, εν μέσω της μεταμόρφωσης της αυτοκινητοβιομηχανίας, συνέβη το αδιανόητο: πτώχευση. 1.500 υπάλληλοι βλέπουν με αβεβαιότητα το μέλλον, και μαζί τους τρέμει το θεμέλιο της βιομηχανίας προμηθευτών.
Η Gerhardi ήταν για τη Mercedes-Benz ένας αναντικατάστατος συνεργάτης – το λαμπερό πλαστικό αστέρι στη μάσκα των πολυτελών λιμουζινών τους προέρχεται από τις εγκαταστάσεις τους. Ωστόσο, οι αυξημένες δαπάνες, η εξασθενημένη ζήτηση και η δύσκολη μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση ανάγκασαν την εταιρεία να γονατίσει. Η κρίση της Gerhardi δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, αλλά σύμπτωμα μιας βιομηχανίας σε μετάβαση.
Europas προμηθευτές σε αγώνα επιβίωσης
Wie Gerhardi stehen hunderte kleinere und mittelständische Zulieferer am Abgrund. Automobilhersteller wie Volkswagen, Stellantis und Ford senken ihre Produktionsvolumen, um der schwachen Nachfrage und den hohen Umstellungskosten auf Elektrofahrzeuge zu begegnen. Für ihre Zulieferer, die traditionell mit dünnen Margen arbeiten, bedeutet das den Todesstoß.
Οι αριθμοί δεν λένε ψέματα: Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή ένωση προμηθευτών CLEPA, μόνο φέτος έχουν χαθεί 53.300 θέσεις εργασίας στον κλάδο, η πλειοψηφία αυτών στη Γερμανία. Αυτό ξεπερνά ακόμη και τις απώλειες κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού. «Είναι μια τέλεια καταιγίδα», προειδοποιεί ο πρόεδρος της CLEPA, Matthias Zink. «Οι εταιρείες επένδυσαν μαζικά, καθώς πίστευαν σε μια άνθηση στα ηλεκτρικά οχήματα. Αυτή, όμως, δεν συνέβη.»
Η έκρηξη που δεν ήρθε
Πολλοί προμηθευτές έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της ηλεκτροκίνησης. Όμως καθώς η ζήτηση για κινητήρες εσωτερικής καύσης μειώνεται, η επανάσταση της ηλεκτροκίνησης δεν έρχεται.
Ένα εξέχον παράδειγμα: Η Northvolt, άλλοτε φέροντας ελπίδες για την ευρωπαϊκή παραγωγή μπαταριών, αναγκάστηκε να υποβάλει αίτηση πτώχευσης στις ΗΠΑ. Από τα 16 προγραμματισμένα ευρωπαϊκά έργα μπαταριών, σύμφωνα με τη Eulerpool, έχουν ήδη αναβληθεί ή ακυρωθεί τα 11. Επίσης, ο Γερμανός ειδικός Webasto, γνωστός για τα αυτοκίνητα πυροφραγή και τα συστήματα θέρμανσης, αντιμετωπίζει αναδιάρθρωση αξίας δισεκατομμυρίων.
Die Herausforderung geht jedoch über die Elektrifizierung hinaus. Hohe Energiepreise, regulatorischer Druck und wachsende Handelskonflikte – insbesondere zwischen Europa und den USA – belasten die Branche zusätzlich.
Μια ολόκληρη περιοχή στο χείλος του γκρεμού
Η κρίση δεν πλήττει μόνο τις εταιρείες, αλλά ολόκληρα οικοσυστήματα. Στη Φρίντριχσχαφεν, για παράδειγμα, η ZF Friedrichshafen, ένας γίγαντας της τεχνολογίας κίνησης, βρίσκεται αντιμέτωπος με βαθιές περικοπές. Η εταιρεία σχεδιάζει να μειώσει το γερμανικό εργατικό δυναμικό της σχεδόν κατά το ήμισυ. Οι συνέπειες για την τοπική οικονομία θα ήταν καταστροφικές. Εστιατόρια, αρτοποιεία και εταιρείες logistics εξαρτώνται από την επιτυχία της ZF - μια αλυσίδα που τώρα κινδυνεύει να σπάσει.
Η κατάσταση είναι εξίσου ζοφερή στην Ιταλία. Η Stellantis, ο ευρωπαϊκός γίγαντας της αυτοκινητοβιομηχανίας, έχει διακόψει επανειλημμένα την παραγωγή του ηλεκτρικού Fiat 500 στο εργοστάσιό της στη Mirafiori. Ο λόγος; Η τιμή. Για πολλούς αγοραστές, το μικρό ηλεκτρικό αυτοκίνητο είναι απλώς πολύ ακριβό. Αντίθετα, το πιο οικονομικό Dacia Sandero με κινητήρα εσωτερικής καύσης συνεχίζει να πωλείται εξαιρετικά. Το αποτέλεσμα: Προμηθευτές όπως ο Ιταλός κατασκευαστής φίλτρων Delgrosso έχουν ήδη ανακοινώσει πτώχευση, ενώ άλλοι αντιμετωπίζουν τεράστιες αναδιαρθρώσεις.
Τι απομένει από τη βιομηχανία αυτοκινήτων της Ευρώπης;
Η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία ήταν κάποτε η ναυαρχίδα της βιομηχανίας – μια επιτομή καινοτομίας και ευημερίας. Ωστόσο, ο τρέχων μετασχηματισμός απειλεί να καταστρέψει όχι μόνο μεμονωμένες επιχειρήσεις, αλλά και ολόκληρες οικονομικές δομές. Ενώ η πολιτική μειώνει τις επιδοτήσεις και οι καταναλωτές παραμένουν επιφυλακτικοί, λείπει από τον κλάδο η καθοριστική ώθηση για ανάκαμψη.
«Είναι βαθιά ανησυχητικό», λέει ο Μάρκο Γκέι, πρόεδρος της Ένωσης Βιομηχανιών του Τορίνο. «Διακινδυνεύουμε να χάσουμε κάτι που έχει διαμορφώσει θέσεις εργασίας, το κύρος και την ιστορία της περιοχής μας.»
Η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία αντιμετωπίζει την πρόκληση της ζωής της. Αν μπορεί να την ξεπεράσει, δεν θα καθορίσει μόνο το μέλλον της, αλλά και εκείνο εκατομμυρίων, που εξαρτώνται από αυτήν.
